Portfolio: Gert-Jan Wolkers – Nederlandse Vereniging voor Stereofotografie

Ik ben in 1960 geboren te Leiden. Al vroeg in mijn leven werd ik geconfronteerd met fotografie. Mijn moeder heeft gelukkig vanaf het begin opnamen gemaakt. Op mijn elfde verjaardag kreeg ik in een fraaie jeans tas mijn eerste Agfa fototoestelletje. Het duurde echter nog 8 jaar tot ik mijn eerste “echte” fototoestel kon kopen, de Pentax ME. Al vroeg in mijn jeugd was ik bekend geraakt met 3D dankzij enige fraaie ViewMaster setjes. Die van de “Thunderbirds” was mijn favoriete. Toen ik de ME kocht bleek je ook daar een beamsplitter bij te kunnen kopen. En zo begon in het voorjaar van 1979 mijn stereo hobby. Met de aanschaf van een tweede camera en een dubbele draadontspanner werd het serieuzer. Natuurlijk was de basis altijd te groot en het effect in de ogen van sommigen misschien te drastisch maar ik zie hierin de geboorte van mijn liefde voor grote basis stereofotografie die nog steeds sterk aanwezig is.

Waar menigeen zijn karige soldij er “doorheen zoop” werd voor mij de afsluiting van mijn spaarzame dienstplicht in 1986 beloond met een fietstocht naar Utrecht waar ik twee Pentax ME Super’s dropte bij Victor Lammerts van Buren voor koppeling. Ik was in 1982 lid geworden van de N.V.v.S. na een bezoek aan een verenigingsdag in de stadsgehoorzaal in Leiden. Onze lokale opticien bleek een fervent ViewMaster fotograaf te zijn en had mij daarheen meegenomen. Het bijwonen van de verenigingsdag maakte meteen een onvergetelijke indruk op mij. Schitterende diapresentaties, genadeloos commentaar bij “Dia’s van Leden”, geruzie om lichtspleten in de gordijnen (exit Leiden als locatie) en een met snerpende gitaren proefdraaiend “Iron Maiden” in de zaal beneden ons waar ik met het driedelig pakkengezelschap gedurende de middagpauze nog smakelijk om mee heb staan lachen. Ik werd dus meteen lid van deze uitermate boeiende club!!!

In 1990 volgde een tweede rit naar LvB die een Pentax P30N stereocamera voor mij fabriceerde. En met mijn twee fantastische stereocamera’s reisde ik door de negentiger jaren heen. Soms ging ik op vakantie met wel 80 Kodachrome 25/64/200 films. Een kostbare aangelegenheid. Ook altijd die zorgen om alles goed door de vliegveldbeveiliging heen te krijgen. En dan het inramen na de terugkomst. Met vier á vijf stereoparen per uur een heel gedoe. Vandaar ook dat er nog steeds honderden enveloppen op mijn zolder liggen. Zo heb ik meer dan 150 stuks van een verblijf in de USA uit 1995 waar nog niets mee gebeurd is.

Een kleine misser was de aanschaf van een behoorlijk dure “Ditch 3D” macro camera die ik in een blad had zien staan. Daar heb ik nooit acceptabele resultaten mee weten te bereiken. Eind jaren negentig kwam Co van Ekeren in beeld. Hij bouwde voor mij twee Leica Miniluxen samen. Het was een fantastische camera waar ik heel veel plezier van heb mogen beleven. In 2000 kocht ik mijn eerste (mono) digitale cameraatje. De beste koop ooit want “het kostte verder toch niets” en ik knipte er aldus lustig op los binnen de familie niet wetende dat mijn vader een half jaar later zou overlijden.

Daarnaast raakte ik vertrouwd met de digitale techniek. En zo ging ik in het voorjaar van 2004 met een door Co van Ekeren gemaakte Sony P32 stereocamera op pad naar San Diego. Het waren maar 3 megapixels en ik kon maar 150 opnamen maken want de geheugenkaart jes waren nog niet zo groot. De resultaten smaakten echter naar meer. Het werd tevens het onverwacht abrupte einde van mijn “analoge tijd”. En zo heb ik mij vanaf 2004 door een reeks van door Co gefabriceerde digitale modellen heen opgewerkt naar de reputatie als zijnde de primaire representant van “het digitale kwaad” dat was binnen geslopen in stereoland. Althans, in de gedachten van sommigen.

In het najaar van 2001 werd ik vereerd met de verkiezing tot voorzitter van onze mooie vereniging en dat ben ik tot 2013 gebleven. Ik heb ook een jaar of 8 met veel plezier gewerkt aan het 3D-Bulletin van de vereniging. De beloning was een erelidmaatschap. Door het beëindigen van mijn werk voor de vereniging en het minder gaan werken heb ik nu pas echt de tijd gekregen om mij helemaal op mijn hobby te storten. Die tijd kan tegenwoordig ook beter worden benut omdat het inramen (met de door mij gebruikte programma’s Stereo Photo Maker (SPM) en Cosima) een fluitje van een cent is geworden. Na thuiskomst alles in de PC en wat anders gaan doen. Zoals scannen bijvoorbeeld. Want zoals ik al eerder aangaf, ik kan nog jaren vooruit met het maken van series uit al het materiaal dat nog onbewerkt op zolder ligt. U bent gewaarschuwd!!!

Gert-Jan Wolkers